Rodzice zapewniają dzieciom poziom życia, określone warunki kulturowe i wychowanie. Kształtują podstawy jego osobowości, możliwości umysłowych i umiejętności społecznych. Dbają także, by jego rozwój przebiegał harmonijnie, spokojnie, efektywnie.
To największe i najważniejsze wsparcie w rozwoju dzieci otrzymują zawsze od własnych rodziców.

Czy to wystarcza? - Wielu rodzicom nie, dlatego często szukają odpowiedzi na pytanie: Co można jeszcze zrobić, by bardziej wesprzeć w rozwoju własne dziecko?

Już od najmłodszych lat dziecka można i warto zwrócić większą uwagę na kluczowe, ważne szczegóły. Na to, na co w codziennym życiu nie zwracamy uwagi, a co rzeczywiście znacząco wpływa na rozwój młodego człowieka.
Są to np. styl wychowania dzieci, stosowane zasady odżywiania, rola ruchu i sportu, odpoczynku i stresu, rola rywalizacyjnego stylu życia, telewizji, gier i komputerów oraz znaczenie czynników medycznych i bioelektrycznych.
O wpływie tych czynników na życie dziecka decyduje, prawie wyłącznie, rodzina.

Pomocy takiej wymagają wszystkie dzieci w szkole podstawowej. Zaczyna się od treningu pisania i czytania, którego w szkole, z naturalnych względów, nie ma w wystarczającej ilości. Kończy w najstarszych klasach na sprawdzaniu wypracowań, rozwiązań zadań tekstowych czy rozwiązań innych zadanych problemów.

Nawet, jeśli zdolne dziecko radzi sobie samo, to jego kontakt z rodzicami w sprawach szkolnych jest konieczny. Buduje więź i poczucie bezpieczeństwa oraz kształtuje cechy osobowości sprzyjające osiągnięciom w przyszłości.

Wsparcie rodziców wymagane jest również w sferach, gdzie działania szkoły są niewystarczające lub nie ma ich w ogóle. Często są to zajęcia ruchowe, których do właściwego rozwoju potrzeba więcej lub powinny być nieco inne, niż oferuje szkoła. Dotyczy to szczególnie dzieci mających np. wady postawy czy inne specyficzne problemy zdrowotne.

Podobnie, jeśli chcemy, by dziecko znało języki, to ryzykowne jest opieranie się tylko na ofercie szkoły.

Pozytywnie na potencjał umysłu wpływa kształcenie umiejętności muzycznych. Takie zajęcia, jeśli nie absorbują nadmiernie dziecka, dobrze wspierają jego rozwój umysłowy.

Jeśli dziecko wykazuje zainteresowania lub/i uzdolnienia w konkretnej dziedzinie (np. teatr, muzyka, matematyka) to warto, by dodatkowo, intensywnie rozwijało swoje talenty - również poza szkołą.

Dla wszystkich uczących się bardzo pożyteczne są zajęcia specjalizowane typu treningi pamięci i uczenia się. Kształcą jak uczyć się samodzielnie i rozwijają sprawność umysłową. To efektywna metoda wspomagania dziecka, bo wymusza intensywną i właściwie ukierunkowaną pracę intelektualną.

Pożyteczne bywają również korepetycje. Zwłaszcza w przypadku, gdy trzeba ucznia „odblokować” w jego pracy z danym przedmiotem. Gdy trzeba pokazać mu, że materiał nie jest trudny i może radzić sobie samodzielnie.
Potrzebne są także wówczas, gdy trzeba znacznie poszerzyć wiedzę i umiejętności ucznia z jakiegoś przedmiotu. Przykładem są języki lub przedmioty niezbędne do studiów wyższych.

Powyższe formy aktywności służą głównie rozwojowi intelektualnemu i emocjonalnemu ucznia.

• Nauka szkolna i związane z nią wymagania. Z reguły są to sukcesy i niepowodzenia ze wszystkimi tego konsekwencjami.
• Współżycie i współdziałanie społeczne na terenie szkoły i poza nią. Z reguły są to kontakty pomiędzy uczniami, a także między uczniami, nauczycielami i środowiskiem.
• Obszar przeżyć wewnętrznych ucznia, zwykle związany z poznawaniem świata, z rozwojem, rodzącym się światopoglądem i inne.

Na sytuacje z dwóch pierwszych sfer aktywności nakładają się czynniki rozwojowe i obszar, bardzo intensywnych w tym wieku, przeżyć wewnętrznych dziecka.
W efekcie powstaje dla dziecka pole do uczenia się, jak sobie radzić w trudnych sytuacjach. Niestety także do doświadczania klęsk i do kształtowania postaw obronnych, poczucia nieumiejętności pokonywania problemów, do unikania wyzwań.
Dlatego, wszystkie dzieci, również te nastoletnie, wymagają tu wsparcia rodziców - szczególnie, gdy pojawiają się trudności i niepowodzenia.
Problemy w tych sferach występują w ciągu całej kariery szkolnej ucznia. Wzajemnie się one warunkują np. niepowodzenie w nauce w znacznym stopniu decyduje o zachowaniu społecznym ucznia i jego społecznym niepowodzeniu. Z kolei niepowodzenie społeczne, którego wyrazem jest np. nielubienie, niepopularność, obniża aktywność społeczną. Wyzwala uczucie niechęci do przebywania w grupie, zmniejsza motywację do nauki i wpływa na obniżenie jej wyników.

Dobre wsparcie to lepsza przyszłość dziecka. Większe szanse, że będzie ono pełniej wykorzystywać możliwości, które pojawią się w życiu.
To lepsze warunki, by skutecznie i efektywnie pracowała szkoła.
To silniejsza więź z dzieckiem dzięki której, będzie można łatwiej i efektywniej wspierać je w trudnych okresach rozwojowych.

Zaniedbania mogą ograniczać osiągnięcia dziecka, przyczyniać się do braku satysfakcji i poczucia spełnienia w życiu.

Nie mniej ważne od tego w czym wspierać dziecko jest to, jak wspierać dziecko w rozwoju. Jest to istotne, bo niestety nie wystarczy wiedzieć co robić. Trzeba także wiedzieć, jak to zrobić dobrze, bez błędów i nadmiernych kosztów. Więcej o tym w artykule Jak wspierać dziecko w rozwoju.