Nie ulega wątpliwości, że przebiegłbyś się wokół dzielnicy. Niezależnie od deszczu i od tego, że niektórzy ludzie patrzyliby na ciebie jak na wariata. Niezależnie od tego, że nie lubisz biegać, niezależnie od tego, że dostajesz zadyszki po wejściu na pierwsze piętro. Wszystko zależałoby od tego, czy miałbyś odpowiednią motywację.

Jeśli ktoś zaoferowałby ci, żeby pojechać do Paryża i pracować jako doradca w jakiejś wchodzącej na polski rynek firmie za pensję pół miliona franków rocznie - czy zgodziłbyś się? Byłby jednak warunek - musiałbyś się nauczyć języka francuskiego w dwa miesiące. Czy nauczyłbyś się? Czy starczyłoby ci czasu? Gdybyś naprawdę chciał zostać doradcą w tej firmie, na pewno byś się nauczył. Spędziłbyś następne osiem tygodni ucząc się tak żarliwie, jak nigdy przedtem w życiu i po sześćdziesięciu dniach rozmawiałbyś po francusku....
Gdyby ci na tym naprawdę zależało.

Wszystko co robimy i jak to robimy zależy od stopnia naszego umotywowania. Ktoś narzeka na brak snu. Często spóźnia się do biura, bo ledwo się budzi o szóstej rano. Najgorzej jest chyba w poniedziałki, oczy ma szczególnie zaspane, nastrój szczególnie kiepski. A przecież ta sama osoba w pierwszym dniu urlopu nie może spać, przedwcześnie wyskakuje z łóżka zachwycona perspektywą wyjazdu na wakacje.
Tak samo większość z nas zachowuje się w przededniu ślubu, albo w dniu, w którym mają nam wręczyć nagrodę. Nasza reakcja nie zależy więc od sytuacji - zależy od tego, co tę sytuację powoduje...

Zastanów się jaką reakcję ma typowy kilkunastolatek, którego matka prosi, by wyniósł śmieci? A jak zareaguje ten sam chłopiec w tym samym momencie na wiadomość, że ojciec ma dla niego bilet na atrakcyjny mecz piłki nożnej. W tej pierwszej sytuacji chłopak prawdopodobnie zachowuje się, jakby miał za chwile umrzeć z wycieńczenia - w drugiej, wybucha nagle niesłychaną energią.

W jaki sposób ty podchodzisz do codziennych zdarzeń życiowych?
Czy zdajesz sobie sprawę z tego, że jest to uzależnione od tego, co cię motywuje i w jakim kierunku zmierzasz? Jeśli nie wyszukałeś sobie w życiu atrakcyjnego celu, nic dziwnego, że nie tryskasz energią. Kiedy ludzi ogarnia zrezygnowanie, nie są w stanie wykrzesać z siebie niczego. Działają na zwolnionych obrotach, nie wykorzystując możliwości.

Im większy, im bardziej atrakcyjny cel sobie wybrałeś - tym więcej ci na jego osiągnięciu zależy. Tym więcej wysiłku, energii i poświęcenia opłaci ci się włożyć w jego osiągnięcie. A im więcej energii wkładasz, im więcej wytrwałości, koncentracji - tym łatwiej ten cel osiągnąć, tym bliżej do powodzenia. Im bliżej do osiągnięcia celu, tym więcej zadowolenia z życia. A im więcej zadowolenia z życia, tym więcej odwagi, by sięgnąć po inne, jeszcze większe cele...

A im mniejszy cel? Tym mniej wysiłku musisz włożyć, by się u tego celu znaleźć. Tym mniej satysfakcji z jego osiągnięcia. Tym mniej wiary we własne siły, tym mniej zadowolenia z życia i tym mniej entuzjazmu na przyszłość. Zawsze się to wszystko obraca wokół celów. Cele są początkiem i końcem i znowu początkiem.

A więc co cię motywuje? W kierunku jakiego celu zmierzasz? Czy jest to warte twoich sił? Czy to coś powoduje, że chcesz się rozwijać i dawać z siebie wszystko? Czy jest to wystarczająco atrakcyjny cel byś wstawał rano pełen entuzjazmu? Jeśli tak, to doskonale. Jeśli zaś nie - zastanów się nad tym. To właśnie jakość celu nadaje jakość twojemu życiu.

Niezadowolenie, frustracja, zwątpienie - wszystko to jest na ogół spowodowane brakiem atrakcyjnych a zarazem realistycznych celów życiowych.
Znajdź cel, na którego osiągnięciu ci w życiu zależy i nagle ogarnie cię motywacja. Twoje życie nabierze sensu. I bądź pewien, że jest sposób na to, by zdobyć się na to, na czym ci naprawdę zależy.